More Blues (dag 3) Festival Kasteel Van Egmont Zottegem (02-06-2019) reporter & photo credits: Nicolien info organisatie: More Blues info artist: The Ballroom Bogards - The Rolls - Joost de Lange - Stevie Nimmo Trio - Dizzy Fingers © Rootsville 2019

Na het apero hapje met "Steak & Frietjes" wordt er op deze 3de dag van "More Blues" al vlug van wal gestoken. Headliner is zonder meer het "Stevie Nimmo Trio". Daarnaast is er ook nog de Morre's best friend "Joost de Lange" en als afsluiter "Dizzy Fingers". Er aan beginnen doen ze met "The Ballroom Bogards" en "The Rolls. Verder belooft het pokkenwarm te worden en zal het puffen worden vandaag.

Het zijn "The Ballroom Bogards" die dus de aftrap geven vannamiddag en deze vrolijke bende vinden hun roots in dit eigenste Zottegem. Ze bestaan uit Ruben U. (gitaar/zang), Sam E. (bas/zang), Johan Garg D. (gitaar), Lisa D. (zang), Laurens M. (viool), Lieselot M. (accordeon/zang), Niels R. (percussie/drums) en Jonas E. (mandoline). Ontstaan als een bluegrass band die de Apalachen richting Vlaanderen zouden brengen zij ze nu geëvolueerd tot een meer algemene rootsband met de daarbij gevoegde folk en country muziek.

Om al dadelijk de beentjes te strekken lig bij sommigen de "Steak" nog wat op de maag en dus voor de two-step is het ook nog wat vroeg. De bluegrass van "Flatt & Scruggs" steek hier de kop op en daar kan je alleen maar vrolijk van worden. Luchtige opener van wat een bijzonder warme derde dag zou worden.

"The Rolls" zijn een vernieuwende band in België die de muziek van songwriter Charles Bukowski terug tot leven komen te wekken. De bezetting bestaat uit Dirk D’Haenens,  Bruno Deneckere hier uitzonderlijk op een elektrische Telecaster, verder nog de uit de jazzwereld afkomstige bassist Mario Vermandel en drummachine Tony Gyselinck. Een bezetting dus van outstanding muzikanten.

Hun opener "Don't Like Jail" slaat meteen aan en je kan hun muziek ook als Dark Americana gaan bekijken. Een mooi voorbeeld daarvan is zonder meer "Today Is Blue" met een rol dioe weggelegd is voor de wah wah. Verder krijgen we ook nog "Bukowski Dances", hoe kan het ook anders en als aflsuiter is er nog "You Love Like Hell".

Tijd om het steviger gaan aan te pakken en daarvoor werd "Joost de Lange" ingehuurd. Deze Nederlandse gitaarvirtuoos kunnen we ook een beetje als Belg aanzien met als stelplaats Antwerpen. Joost de Lange begon rond zijn 11e jaar met gitaar spelen. Tot zijn 18e werd hij vooral beïnvloed door Blues en Rock-muziek van onder andere John Lee Hooker, Buddy Guy, Stevie Ray Vaughan, Jimi Hendrix, Dire Straits, Led Zeppelin. Later putte hij zijn inspiratie uit hardrock-bands als Metallica, Iron Maiden en Ozzy Osbourne. Vanaf zijn 16e is hij actief in allerlei bands. Joost voltooide een opleiding voor gitaarbouw en studeerde daarna af aan de Jazz Studio in Antwerpen. Door de jaren heen heeft hij brede ervaring opgedaan in verschillende bands met genres als Jazz, Blues, Rock en Metal.

Tegenwoordig verzorgt hij met zijn band Joost de Lange Rock & Blues Experience veel optredens op zowel grote als kleine podia in België en Nederland. Zijn laatste digitale wapenfeit dateert van begin dit jaar met de CD "Lonesome Wolf". Naast Joost zelf bestaat dit "power trio" ook nog uit bassist Mitchell Goor en drummer Ramses Donvil. Het is een certitude dat Joost uiteraard nummers brengt uit zijn laatste album zoals "Drifting Away" en "Wandering", beide sterke nummers hoor. Uiteraard ook werk van zijn voorbeelden als "Pride & Joy" van SRV, "Moonchild" van de Ierse oppergod Rory Gallagher en hoe kan het ook anders, een wel zeer expliciete "Voodoo Child" en nooit vervelende "Hey Joe" van den Hendrix.

Het kwade beest "Kanker" was de aanleiding dat Stevie het kalmer aan moets doen, en dus na een tijdje was het exit "The Nimmo Brothers". Na een grote operatie vanwege een moto ongeval trok Stevie zich terug in "La Douce France" om te herstellen en schreef zo ook de nummers voor zijn solo debuut. Stevie werd geboren in Glasgow (Schotland) en groeide samen met zijn broer Allen ten midden van de muziek. Hij leerde zichzelf gitaar spelen en na het spelen in diverse bands richtte hij samen met Allen "The Nimmo Brothers" op. Na 15 succesvolle jaren kwam er dus door kanker een einde aan die periode. In 2010 nam Stevie zijn debuutalbum "Wynds Of Live" op. In 2016 volgde er het album "Sky Wan't Fall". Vanavond is hij met zijn "Stevie Nimmo Trio" headliner op de derde dag van "More Blues" en daar kan Filip wat fier op zijn.

Stevie brengt ook werk uit zijn laatste album "Sky Won't Fall" zoals het doordringende "Gambler's Roll" en "Still Hungry". Uit zijn debuut soloalbum krijgen we "Lonely Night in Georgie", een nummer dat werd geschreven door Marc Broussard samen met Dave Barnes en Martin Sexton. Als absolute headliner mag en moet Stevie nog eens terug komen en dat doet hij in stijl met Don Nix' zijn "Going Down". De wereld aan de headbangers! Het samenspel van Joost en Stevie was uiteraard een muzikaal orgasme voor Filip.

That's the way you do it...de headliner van je festival als voorlaatste band laten aantreden en dus zitten we zo nu aan de afsluiter met "Dizzy Fingers". Met dit viertal krijgen we een dosis "Southern Rock" en dus zal Fogerty ook wel om de hoek komen kijken. Vergeten te vragen naar hun namen en op hun "FB" is er als dusdanig weinig te vinden. Niet zo goed gasten. Dus krijgen we een dizzy finger aan de bas, de drums , gitaar, ritme gitaar en vocals.

Het is een beetje hitbox time uit alle lagen van de muziek geschiedenis. Southern rock met "Sweet Home Alabama", pop met Ms. Robinson, Eagles rock met "Hotel California". Monkey Time met "I'm a Believer" en een beetje Britse blues met Clapton's "Lay Down Sally" en Little Willie John's "Need Your Love So bad" in de versie uiteraard van Peter Green. Allemaal leuk maar aan de standvastige toonaard kan, nee moet aan gewerkt worden...

Tijd om de matten op te rollen na deze zomerse driedaagse happening. Danjewel Filip Morre!